Psychika człowieka, zaburzenia- problem z definicją

Psychologia człowieka

Jedzenie w życiu człowieka pełni wiele bardzo istotnych funkcji. Oprócz tych podstawowych, czyli zaspokajania głodu, dostarczania energii oraz zapewniania odżywczych składników, jest wiele mniej oczywistych ról. W toku ewolucji ludzkiego gatunku, zdobywanie pożywienia i odżywianie się, stanowiło kluczową rolę w przetrwaniu. Pożywienie od najmłodszych lat kojarzone jest z emocjami. Ponieważ człowiek jest ssakiem, od okresu niemowlęcego, jedzenie – w tym wypadku mleko matki, kojarzone jest przez niego z bezpieczeństwem. Na przestrzeni lat, rola jedzenia może być subiektywnie postrzegana przez każdego osobnika, w zależności od jego indywidualnych doświadczeń, jednak najpowszechniejsze emocje kojarzone z jedzeniem, to miłość, troska, spokój, relaks i redukcja stresu oraz kontrola. Człowiek, niezaprzeczalnie jest istotą społeczną, dla której kluczową rolę odgrywają otaczający go w ciągu życia ludzie. Wpływ społeczeństwa, efektywność tego wpływu oraz skutki, mogą być różnorakie. Człowiek jest także poniekąd konformistą, ponieważ to właśnie czynniki wpływające na wygodę, determinują fakt, że chętnie dostosowuje się do zachowań lub opinii jednostki, z którą w jakiś sposób się utożsamia, stanowi autorytet lub wydaje się być ekspertem. Kiedy rzeczywistość wydaje się być niejasna, to właśnie inni ludzie stają się głównym źródłem informacji (Aronson E. 2005). Tu wyłania się ogromne pole do działania dla mediów, które wykorzystując podatność ludzkiego umysłu na zachowania stadne, a także wychwytywanie ukrytego przekazu.

Psychika człowieka a zaburzenia psychiczne

Człowiek, to istota złożona. Na jego działania i wybory wpływa szereg czynników. Na podstawie definicji psychologii zawartej w Encyklopedii PWN (21), łatwo stwierdzić fakt, że na zachowanie wpływają dwie składowe. Pierwsza z nich to subiektywne procesy umysłowe, druga, to reakcje zewnętrzne, obiektywne oraz fizyczne. Badając świadomość człowieka, należy mieć na uwadze jego rozwój, doświadczenia, charakter. Według W. Sterna przyglądając się ludzkiej psychice, zauważyć można wpływ czynnika biologicznego oraz środowiskowego. W obecnych czasach, czynnik środowiskowy ma niemalże przytłaczające działanie. Duża presja społeczna, stres, mnogość bodźców oraz ogrom wrażeń działających z zewnątrz, oczekiwania innych, to tylko nieliczne czynniki mogące doprowadzić do chaosu, który nie każdemu człowiekowi udaje się opanować. Pojawiają się za to wątpliwości, zagubienie, niepewność, lęk, zwiększona podatność na sugestie, przygnębienie oraz apatia. W związku z tym, naturalną reakcją jest szukanie drogi ucieczki oraz metod kompensacji (Aronson E. 2005).

Definicja – zaburzenia psychiczne

Definicję choroby psychicznej, można traktować jako bardzo szerokie pojęcie. Ogólne nazewnictwo zjawisk klinicznych z zakresu zdrowia psychicznego pacjentów oraz jego zaburzeń, które stosuje się w psychiatrii, w bardzo dużym stopniu stanowi odzwierciedlenie społecznych poglądów na choroby psychiczne, granice pomiędzy stanem normy a patologią, na relację pomiędzy duszą i ciałem. Przez lata nauka o tych chorobach, jak i sama terminologia, budziły wiele kontrowersji. Przełomem było opracowanie w Stanach Zjednoczonych systemu klasyfikacyjno- diagnostycznego DSM oraz wprowadzenie przez Światową Organizację Zdrowia klasyfikacji zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania do ICD-10 . Warty zaznaczenia jest fakt, że w obu systemach termin „choroba psychiczna” nie występuje i został zmieniony na „zaburzenie”. Jak tłumaczą autorzy zarówno DSM-V oraz ICD-10, działanie to ma na celu wyeliminowanie wątpliwości dotyczących terminu „choroba psychiczna”, który nie jest określeniem ścisłym. Jednocześnie autorzy DSM-V zaznaczają, że nie ma zadowalającej definicji operacyjnej, która określi jednocześnie tak wiele niesprawności, przyczyn, objawów, obrazu klinicznego, a także statystycznego odchylenia od normy (Pużyński S. 2007).

W Wielkiej encyklopedii powszechnej PWN , można przeczytać, że choroby psychiczne, to określenie obejmujące wszelkie zaburzenia, które są przedmiotem zainteresowania psychiatrii ze względu na potrzebę ich leczenia. Są to wszelkiego typu odstępstw od stanu zdrowia psychicznego i mogą polegać na zmianie natężenia, tempa lub kolorytu prawidłowych czynności, a także  na pojawieniu się czynności zniekształconych, nowych, które są niespotykane w zwykłych warunkach. Ponadto zaburzeniom psychicznym  często towarzyszą takie objawy, jak kryzys uznawanego dotąd systemu wartości, zakłócenia w pełnieniu należnych ról społecznych i niezdolność do realistycznej oceny rzeczywistości.

Wielki słownik medyczny wydany w 1996 roku (Komender J. i wsp.), podaje dużo węższą definicję choroby psychicznej, jako termin zbiorczy, który obejmuje wszelkie zaburzenia typu psychotycznego, tzn. takie, w których występują objawy psychotyczne (omamy, urojenia, ciężkie zaburzenia nastroju, emocji i inne).

Jak można przeczytać w Leksykonie psychiatrii z 1993 roku(Pużyński S.), definicja „zaburzenia psychiczne”, jest tożsama z ogółem zaburzeń czynności psychicznych i zachowania, które stanowią przedmiot zainteresowania psychiatrii klinicznej.

Więcej na temat zaburzeń odżywiania, które zaliczane są do zaburzeń psychicznych w kolejnym wpisie. Serdecznie zapraszam do poczytania 🙂