Stres, jest stanem człowieka, który oddziałuje na cały organizm. Począwszy od objawów płynących z ciała, poprzez wyrażanie emocji, na ukrytych i niezauważalnych zmianach skończywszy. Trzęsące się dłonie, złość, płacz lub śmiech albo reakcja „frozen”, czyli kompletne zablokowanie. Niezauważalne zmiany, to podniesione ciśnienie, rozregulowanie gospodarki węglowodanowej oraz zaburzenia hormonalne, których konsekwencją będą na przykład zaburzenia snu, obniżony nastrój i wybuchy złości. Ponieważ każdy z nas jest inny, w sytuacjach stresogennych nie reagujemy jednakowo. Jednak skutki długotrwałego stresu odbiją się na każdym. Jednak zacznijmy od początku…
Przez psychologów, stres definiowany jest na trzy sposoby- jako bodziec, reakcję oraz jako podejście relacyjne (systemowe). Podejście systemowe jest związane z zakłóceniem równowagi pomiędzy wymaganiami stawianymi człowiekowi a możliwościami jednostki. Wymagania mogą pochodzić z zewnątrz lub (czasami nieświadomie) stawiane przez nas samych. Pojęcie stresu może być odniesione zatem do okoliczności zewnętrznych, wymagań wobec nas, przykrych i traumatycznych wydarzeń, wszelkiego rodzaju obciążeń i trudności, z którymi przychodzi nam się zmierzyć. Patrząc jednak z drugiej strony, stres można definiować poprzez przeżywane napięcie oraz wszelkie reakcje „z ciała”. Naukowcy pierwszy rodzaj interpretacji, określają jako podejście bodźcowe. Drugi rodzaj definiowania stresu, to podejście reakcyjne, ponieważ nie skupia się na stresorze, a subiektywnej interpretacji i odczuciach danego człowieka.
Czym powodowany jest stres? To z pozoru banalne pytanie, może przynieść szereg ciekawych odpowiedzi. Stresorem może być wszystko z otaczającego nas świata. Poddajemy się działaniu bodźców, które subiektywnie interpretujemy. To właśnie od tej interpretacji zależy, czy się zestresujemy, czy nie. Stresorem mogą być pozornie błahe sytuacje codzienne, życie rodzinne i funkcjonowanie w rolach społecznych (rola małżonka, rodzica), przeciążenie pracą, wypalenie zawodowe lub strach o utratę posady, czyli szeroko rozumiana kariera i życie zawodowe. Zdarzenia nieprzewidywalne, sytuacje wyjątkowe oraz różnego rodzaju kataklizmy i klęski.
Na skali Holmesa i Rahe’a uporządkowano najbardziej stresogenne wydarzenia, które mogą się pojawić w życiu człowieka. Na pierwszym miejscu znalazła się śmierć współmałżonka, a zaraz za, takie wydarzenia jak rozwód i separacja lub rozstanie. Co ciekawe- pobyt w więzieniu według skali stresorów, przyczynia się do wystąpienia poziomu stresu równego śmierci bliskiego członka rodziny. Na dalszych pozycjach listy znalazł się urlop, ciąża, czy niewielka pożyczka oraz kłopoty z teściową lub teściem. Patrząc na skalę, jasno widać, że stres nie wiąże się tylko z negatywnymi aspektami życia. Stresem nie zawsze jest sytuacja negatywna. Niejednokrotnie stres powodowany jest pozytywnym wydarzeniem i choć działa mobilizująco, nie należy zapominać, że to nadal stres. W celu obliczenia poziomu stresu w swoim życiu sumuje się punkty przypisane danemu wydarzeniu. Ryzyko chorób oraz powikłań zdrowotnych występuje powyżej 155 punktów.
Skala stresorów Holmesa i Rahe’a
Człowiek poddany działaniu długotrwałego stresu, może zaobserwować u siebie dwa rodzaje objawów. Pierwsze z nich, to objawy somatyczne, czyli te płynące z ciała. Dość łatwo je rozpoznać, ponieważ przejawiają się na przykład bólem. Drugim rodzajem są skutki psychiczne. Konsekwencje, których nie widać „gołym okiem”, choć często są odczuwane i błyskawicznie odbierane przez otoczenie.
Objawy somatyczne najczęściej odczuwane przez ludzi, to ból pleców i mięśni karku, chroniczne wyczerpanie i zmęczenie, bóle brzucha i problemy gastryczne. Nie od dziś wiadomo, że jelita są naszym drugim mózgiem i odbierają wszystkie sygnały, które do nas docierają. Przewlekły stres może powodować takie powikłania zdrowotne jak wrzody, zespół jelita drażliwego oraz inne choroby układu trawiennego. Ponadto doprowadza do obniżenia odporności, przez co stajemy się bardziej podatni na działanie wirusów i bakterii, czyli krótko mówiąc częściej chorujemy. Dolegliwości związane z układem krążenia, jak nadciśnienie, udary lub choroba wieńcowa, również często bywają konsekwencją stresu. Należy pamiętać o tym, ze stres silnie oddziałuje na organy sekrecyjne, pełniące w ciele człowieka funkcje wydzielnicze dla hormonów. W tym momencie warto wspomnieć o nadnerczach, wydzielających adrenalinę, noradrenalinę i kortyzol. To właśnie ten ostatni nazwany został hormonem stresu i gdy jest w nadmiarze, powoduje ogromne spustoszenie w organizmie. W sytuacji silnego stresu, stres podnosi ciśnienie krwi i zmniejsza poziom odczuwania bólu. Działa także jak katalizator na myśli i koncentrację, jednak tylko przez chwilę. Popatrzcie: w sytuacji zagrożenia instynktownie sięgamy do reakcji, które z założenia mają nas chronić, kombinujemy i przypominamy sobie rzeczy niezbędne do przeżycia. Robią tak zarówno ludzie jak i zwierzęta. Jednak, jeśli stres jest ciągły, trwa kilka dni, miesięcy, lat, w ciele człowieka zachodzą zmiany. Przez podwyższone ciśnienie krwi, może dojść do konsekwencji związanych z układem krążenia, jak zawał lub udar.
Radzenie sobie ze stresem nie jest tak trudne jak mogłoby się wydawać. Poniżej znajdziecie kilka wskazówek, jak obniżyć poziom stresu w trudnych chwilach oraz codziennych sytuacjach. Prawdą jest, że zmiana sposobu reagowania na stres wymaga pracy własnej oraz determinacji, jednak jeśli uda ci się z nim uporać, organizm będzie ci wdzięczny.
Jak już pisałam, za stres odpowiadają pewne hormony. Dlatego patrząc od strony biochemicznej, aby obniżyć poziom odczuwalnego przez nas stresu, należy zintensyfikować wydzielanie hormonów antagonistycznych, czyli tych działających w odwrotny sposób. W momencie działania silnego bodźca, pojawia się natychmiastowa reakcja w postaci wyrzutu kortyzolu. Im dłużej jego poziom we krwi będzie podwyższony, tym poważniejsze mogą być konsekwencje dla zdrowia. Jakie hormony pomogą w neutralizacji stresu?
Serotonina wydzielana przez podwzgórze, jest hormonem tkankowym powstającym głównie w jelitach, a dokładniej w komórkach enterochromafilnych w błonie śluzowej jelit. Ponadto jest jednym z najważniejszych neuroprzekaźników w mózgu, dlatego jej niedobory są tak łatwo odczuwalne. Reguluje wiele procesów w ciele, między innymi sen, jednak najbardziej kojarzona jest z dobrym samopoczuciem. Wpływa także na potrzeby seksualne oraz apetyt. Niedobór serotoniny wpływa na szereg zaburzeń funkcjonalnych. Problemy ze snem, stany depresyjne, zaburzenia snu, agresywne zachowania, ale również smutek, którego konsekwencją będzie chęć objadania się, a zwłaszcza apetyt na słodycze, to główne objawy obniżonego poziomu serotoniny. Jak zatem zwiększyć poziom serotoniny? Skupiając się na własnych potrzebach i przyjemnościach, wyciszając ciało i umysł, poprzez dbałość o zdrowy sen. Korzystnie wpłynie też sport, dbałość o prawidłową dietę oraz kontakt i bliskość z drugim człowiekiem. Ponieważ najwyższy poziom serotoniny występuje u zakochanych, warto wspomnieć, że pocałunki i seks mogą zwiększać poziom serotoniny nawet o 200%!
Fenyloetyloamina znana też pod skrótem PAE, jest neuromodulatorem, izomerem amfetaminy o silnym działaniu pobudzającym, zwiększającym ilość energii, ograniczającym jednocześnie odczuwanie zmęczenia. Zwiększa także poziom dopaminy, która wpływa pozytywnie na motywację i uczucie pewności w walce ze stresem.Według badań, to właśnie fenyloetyloamina może być odpowiedzialna za tak zwaną „euforię biegacza”, ponieważ wydzielana jest podczas aktywności fizycznej oraz seksu. Jej rolą jest stymulacja mózgu do syntezy innych neuroprzekaźników, jak dopamina i serotonina.
Endorfiny, czyli hormony szczęścia, są naszą wewnętrzną morfiną. Oprócz tego, że dzięki nim czujemy się bardziej szczęśliwi, zrelaksowani i wprawiają nas w błogostan, zmniejszają odczuwanie bólu. Można wyróżnić aż 20 rodzajów endorfin produkowanych zarówno przez komórki nerwowe jak i przez przysadkę mózgową. Jest wiele czynników, które wpływają na wydzielanie endorfin. Począwszy od przyjemnych aktywności, jak relaks (słuchanie muzyki, czytanie, medytacja), seks czy śmiech, poprzez spożywanie pewnych produktów czy alkoholu w małych ilościach, kończąc na aktywności fizycznej. Jak dowodzą badania, po uśmiechu trwającym przynajmniej 10 sekund, zwiększa się poziom wydzielania endorfin, więc nie bez powodu powstało powiedzenie, że śmiech to zdrowie. Należy tutaj zaznaczyć, że wyżej wspomniany przeze mnie wysiłek fizyczny, powinien stanowić formę łagodnej aktywności, dostosowanych do potrzeb i możliwości organizmu. Spożywanie ostrych produktów, o bardzo pikantnym smaku również będzie podnosiło poziom endorfin, w celu neutralizacji nieprzyjemnych odczuć, często niemalże bólowych. Ponieważ endorfina łagodzi podobne doznania, ciało będzie reagowało jej wzmożoną produkcją.
Podsumowując- każda czynność, która sprawia Ci przyjemność, odpowiada Twoim potrzebom oraz oczekiwaniom, będzie prowadziła do minimalizacji negatywnego wpływu stresu.
„Kiedy wszystko się zaczęło, znaczenie miało dla mnie tylko to, jak wyglądam. Nie liczyło się dla mnie samopoczucie ani myśli. W głowie miałam tylko fakt, że jestem głodna, ale nie mogę się najeść, ponieważ przytyję i cały wysiłek pójdzie na
Czytaj więcej >>
Dzisiejszy wpis będzie inny od tych, które wrzucam zazwyczaj. Poruszę w nim poniekąd kwestię systemu wartości, choć pisać będę o leku na odchudzanie. Zapraszam do poczytania. Odchudzający zastrzyk Ze względu na swój zawód staram się być na bieżąco z
Czytaj więcej >>
Poniższy wpis, jest przygotowanym przeze mnie zbiorem informacji, na temat fachowej oceny problemów z odżywianiem. Zaznaczam (jak zawsze 🙂 ), że nawet najbardziej błahy w naszej ocenie problem z jedzeniem, wymaga konsultacji, ponieważ kontakt ze specjalistą pozwoli określić skalę problemu
Czytaj więcej >>Truskawki Lato w pełni, a stragany z truskawkami stoją na każdym rogu. Te pyszne owoce jagodowe mają niewiele kalorii, za to stanowią bogactwo witamin i antyoksydantów. Znajdziesz w nich witaminę C, niacynę, tiaminę oraz witaminę E. Dzięki zawartości flawonoidów wpływają
Czytaj więcej >>© Copyright 2019 Dietylla.pl - All rights reserved.